7 tips voor het kopen van een huis in Frankrijk als speciale traktatie voor jullie. Een van onze lezers, Wim, heeft zijn persoonlijke ervaringen met het kopen van een huis in Frankrijk met ons gedeeld. Wim benaderde ons nadat hij de avonturen en tips op onze website had gelezen. Ik ben zeer enthousiast om zijn verhaal met jullie te delen, omdat het een uniek perspectief biedt op het complexe maar ook spannende proces van het kopen van een huis in het mooie Frankrijk.
Let wel, ik heb besloten om de originele tekst van Wim in zijn volledigheid te publiceren. Deze geven een authentiek tintje aan zijn ervaring, en dat is waar het uiteindelijk allemaal om draait.
Zonder verder oponthoud, hier is het gastblog van Wim.
Tip 1: Zorg voor een deugdelijk motief.
Een paar jaar terug besloten Charlotte en ik om op zoek te gaan naar een huis in Frankrijk. Er waren een paar omstandigheden die dat op dat moment interessant voor ons maakten. Natuurlijk was Frankrijk al jaren ons vakantieland. We hebben Franse vrienden en we hebben Nederlandse vrienden met een huis in Frankrijk. Ons eigen pensioen was in aantocht. Mijn vader was overleden en mijn moeder zat in het verzorgingstehuis. We realiseerden ons tijdens de verkoop van hun woning. Kijk nou eens wat er van een mens overblijft, als hij doodgaat. Niks. Een getal op de bank met een paar centen. Dat is het dan. We realiseerden ons, dat dat voor ons in de toekomst niet anders zou zijn en we besloten daar wat aan te doen. Wat nu, als er van ons niet alleen een getal op de bank over zou blijven, maar ook een plek! Een huis in Frankrijk. Een familiehuis. Niemand zou het nodig hebben, het was betaald, de kinderen en hun kinderen zouden er tot in lengte van dagen gebruik van kunnen maken. Wat hielp is dat de familie van Charlotte ook al een stuk bos bezit, net buiten de stad hier. Daar staan een paar heel eenvoudige recreatiewoninkjes op. Geen stromend water of elektra. Maar al wel drie generaties in bezit van de familie. We vieren daar kinderfeestjes en bbq’s. Dat soort dingen.
Tip 2: Begin met het geldverhaal in te vullen.
Frankrijk zou het dus worden. Waar te beginnen?
Om maar met de deur in huis te vallen. Je moet een huis KOPEN, dat kost een smak geld en wij zijn gewoon hardwerkende mensen en zeker geen miljonairs of zo. Nu hadden we wel de tijd mee. De rente was historisch laag en door de hypotheek op ons huis over te sluiten naar een lagere rente, ontstond er ruimte om een bedrag van € 150.000 vrij te maken. Daarmee stond ons budget vast. We zouden wel meer geld kunnen uitgeven, maar dat wilden we niet. Zo kennen we mensen genoeg die hun Nederlandse huis verkopen om met dat geld een huis in Frankrijk te kopen. Dat wilden we niet. Of in elk geval: nog niet. Je kunt ook moeilijk een extra hypotheek afsluiten voor een huis in het buitenland. Dat wilden we zeker niet.
Tip 3: Baken je zoekgebied af.
Het kopen van een huis is natuurlijk een zwaarwegende beslissing. ‘Dan moet je er altijd naar toe” ‘Dan heb je altijd werk’ etc. Bovendien: een huis pak je niet even op. Je moet om te beginnen heel goed nadenken over de plek waar je wilt zitten. Wat ons betreft was het zo, dat we al 15 jaar regelmatig bij vrienden op bezoek komen met een huis in de Limousin. We weten dus wel wat het is om zo’n huis te bezitten. Wat erbij komt kijken. We zijn ook fanatieke vakantiefietsers en hebben al menige fietsvakantie in Frankrijk doorgebracht. Al snel besloten we dat we een zoekgebied moesten afbakenen. Dat werd bepaald door een aantal factoren. We willen wel in het goede weer zitten, maar het moet in de zomer ook weer niet te heet zijn. Met ons budget kun je best naar een huis zoeken in Frankrijk, maar je komt er al snel achter dat sommige regio’s aanzienlijk duurder zijn dan anderen. De kust valt bijvoorbeeld al snel af. De huizenprijzen zijn enorm.
Wat voor ons ook afviel zijn de grote steden. Wij zijn rustzoekers. Ook wilden we niet al te ver uit Nederland weg zijn. Als je een eigen huis in Frankrijk hebt, wil je daar toch al snel vier, vijf keer per jaar naar toe. We willen niet bijvoorbeeld per enkele reis 1300 km op de weg zitten. Duurt allemaal erg lang en is ook kostbaar (péage, benzine). Dus: landelijk gebied, redelijke prijzen, wel in het goede weer, niet al te ver van huis. We besloten: Bourgondië. Grofweg de streek tussen Auxerre en Nevers met uitloper van 100 km naar het oosten (Dijon- Macon)
Tip 4: formuleer nauwkeurig je woonwensen.
Wat voor huis wil je dan eigenlijk hebben? Er staat zo enorm veel te koop… Om met dat laatste te beginnen, dat klopt natuurlijk. Het Franse platteland ontvolkt. Het vergrijst, de jeugd vertrekt en vindt werk in de grote steden, de voorzieningen kachelen achteruit. Er zijn dorpjes genoeg waar zowat alle huizen tweede huis zijn. In de Morvan, bosachtige streek en nationaal park in de Bourgogne, is meer dan een kwart van alle woningen de tweede woning. Maison secondaire.
Wij zochten een familiewoning. We hebben vier kinderen met aanhang en een stoet kleinkinderen. Die moeten allemaal onderdak kunnen hebben. Dus: niet een heel kleine woning. Ook niet: een kluswoning waar je bij wijze van spreken eerst het lekkende dak moet verhelpen en met rotte balken aan de slag moet wil je erin kunnen trekken. Voor anderen kan dit hobby zijn, voor ons was het een no-go. Wij zijn niet vies van aanpakken, integendeel, maar we zijn ook geen aannemers. Dan wilden we per se een woning met een fantastisch uitzicht. Dat was voor ons een must. Zonder uitzicht geen huis in Frankrijk. We zouden dus nooit in een dorpskern neerstrijken om daar tegen andermans stenen aan te gaan kijken. Vue Dégagée is de Franse term (zoekterm) daarvoor. Fantastisch uitzicht. Panoramisch uitzicht. Belangrijk voor ons.
Waar we ook niet blij van zouden worden waren huizen met heel veel ‘pieces’. Dat zijn afzonderlijke bouwsels die ook nog bij het huis horen. Vaak, zo niet altijd zijn dit half ingestorte garages, schuren, etc. Bron van zorg. Nergens voor nodig. Wat vervolgens voor ons ook afvalt zijn te grote percelen. Je kunt makkelijk blijven zitten met een paar weilanden, een halve heuvel, een bos of een paar meertjes. Nou, gefeliciteerd. Klinkt leuk, maar er moet wel iets mee gebeuren. Daar hadden we geen trek in. Drie tot vijfduizend meter terrein was voor ons de max. En naar huizen met meer dan 3 pieces gingen we niet eens verder kijken. Wat we ook niet wilden was een huis op een afgelegen berghelling. Sowieso zochten we niet naar een huis boven de 800m, want dat wordt lastig fietsen. Wij zijn wel fietsers, maar doen het elektrisch. Geen cols voor ons. Fietsgebied dus! Een te ver afgelegen huis betekent ook: geen directe mensen in je omgeving, geen contact, mensen die een oogje in het zeil houden als je er niet bent, een lange afstand naar de supermarkt en de bakker.
Als je erg afgelegen woont, moet je al snel 20 minuten rijden voor je bij een stokbrood aankomt. Dat wilden we niet. Wat wij zochten was: een huis in een hameau. Een gehuchtje met enkele huizen. Wel veel privacy, maar ook aanspraak in de buurt en wat toezicht. Niet al te ver naar de voorzieningen.
Samengevat: familiehuis, geen klushuis, vue dégagée, niet te afgelegen, niet te hoog in het landschap, niet te groot terrein of te veel ‘pieces”.
Tip 5: Neem de tijd en blijf weg van de commerciële sites.
Het is al wel duidelijk: er is in Frankrijk zo veel te koop, dat je je niet hoeft af te vragen OF er wel een huis voor jou te koop is. Er is niet bepaald schaarste op dat gebied. Dat betekent ook iets voor je positie als koper. Haast is nergens voor nodig. ‘Nu of nooit’, ‘je moet er snel bij zijn’, ‘dit is zo weg’, ‘er zijn kapers op de kust’, ‘we hebben al meerdere biedingen liggen’. Trap er niet in. Er is zo’n enorm aanbod. Al is het natuurlijk wel zo, dat je een echt mooi aanbod maar even langs zult zien komen. Maar maak je geen zorgen, er komen snel veel meer en nog leukere huizen langs. De eerste sites die je tegen gaat komen als je op internet gaat zoeken, zijn de meest gelikte woningsites. Vaak Engelstalig ook nog. Sla die maar over. Ze hebben prachtige foto’s, mooie plaatjes, maar schunnig hoge prijzen. Dat komt: ze richten zich op welgestelde stedelingen uit landen waar de huizenprijzen door het dak gaan.
Voor iemand uit de Randstad klinkt een woning met veel grond voor drie ton al snel als goedkoop. Maar daar ga je de fout in. Je moet het vanuit de Franse bril bekijken. Daar begin je op de markt met huizen van € 40.000 tot 50.000 en is afbieden van € 5000 dus al een hele ingrijpende stap. Een man met een fatsoenlijk beroep verdient in Frankrijk wellicht € 1800 in de maand. De pensioenen en uitkeringen komen nog niet in de verte in de buurt van wat onze standaarden zijn. Die super commerciële jongens: blijf erbij uit de buurt. Wat je veel beter kunt doen, is bij de lokale immobilier kijken. Dat is al een ander verhaal. Dan kom je er trouwens ook achter dat hetzelfde huis vaak bij meerdere makelaars in het bestand zit. Wat ook een aanrader is: kijk eens naar de notarissen. Zij hebben ook een eigen site. (notaires.fr) Veel notarissen verkopen huizen in hun eigen standplaats. Dat was van oudsher zo. Het beroep van makelaar bestond vroeger niet. Daarvoor ging je naar de notaris. Die wist wel of er ergens iemand overleden was die een huis achterliet.
Maar wat de echte goudmijn is, is de Franse equivalent van Marktplaats. Leboncoin. (zoiets als de goede hoek) Op Leboncoin zie je hoe het Franse huis er uitziet en hoe het aangeprezen wordt. Zonder opsmuk. Met foto’s van volgepropte kamers vol inboedel, rondslingerend wasgoed en tuinen vol kinderfietsjes en rotzooi. In Franse huizen wordt geleefd! Zij wonen niet in VT-wonen showrooms. Echter, de Franse huizen van Fransen zijn ook niet bepaald prima onderhouden. Afgebladderde luiken en vensters mogen er charmant uitzien, wij kijken er toch vooral naar als achterstallig onderhoud. Franse huizen van Nederlanders zijn anders. Die mensen hebben er meestal al een jaar of 10-20 hard aan gewerkt. Ze hebben veelal smaakvolle aanpassingen gedaan (in onze ogen dan) en het ziet er allemaal netjes uit. Veel Franse woningen gaan weer van de hand als een eigenaar gaat verhuizen, als een partner overlijdt of te oud wordt en terug naar Nederland gaat. Die huizen vind je bij lokale makelaars maar ook doodgewoon op de Nederlandse Marktplaats of op facebook in groepen als ‘huis te koop in Frankrijk’.
Tip 6: Koop van Nederlanders, neem de hele inboedel over en leer Frans.
Hoe het nu met ons gegaan is? Eigenlijk bizar. We hebben er in totaal drie jaar over gedaan om een huis te zoeken. Daarbij moet je denken aan enkele winters lang scrollen door alle mogelijke aanbod, aan vakanties met rijtjes makelaars en aanbiedingen en bezichtigingen op zak, met toertjes door de omgeving waar we iets zochten. (er staan namelijk ook soms gewoon bordjes A Vendre ergens in de tuin zonder dat je dat wist.) Uiteindelijk vonden we een Nederlands stel met een leuk huis in de Nièvre, vlakbij het canal du Nivernais (begrip onder toerfietsers).
Prachtige authentieke woning, enorme zolder voor slaapruimtes, leuk boerenerf, in een gehuchtje met redelijk veel uitzicht. De prijs was ok. (€119.000) Toen we het eens waren over de koop en al een inboedellijst aan het doornemen waren, sloeg het noodlot toe. De vrouw des huizes had een verwaarloosde longontsteking (dacht ze) maar dat bleek longkanker. In plaats van te verhuizen naar Portugal, wat hun plan was, stierf ze drie maanden later. In die situatie zagen zij en wij (uiteraard) af van de koop. Helaas. Een illusie armer. Toch maar weer verder zoeken, maar toen kwam Covid.
Dat werd dus enkel zoeken op het internet. Pas de zomer erna, konden we naar Frankrijk en vanuit de camping waar we neergestreken waren, konden we onze shortlist aan huizen en bezichtigingen afwerken.
Daar zat uiteindelijk ook het huis tussen dat we hadden aangemerkt als optie. Ook van een Nederlands stel die het op Marktplaats in de verkoop hadden (scheiding). Ze vroegen € 160.000 maar aangezien wij het volkomen vergelijkbaar vonden met het eerdere huis, boden wij € 110.000. We hebben het gekocht voor € 120.000 met inbegrip van ‘alle spullen’. Dus compleet ingericht.
Dat laatste is wel iets om ook nog te onthouden. Verreweg de meeste verkopers willen hun inboedel er ook bij wegdoen. Het is immers ook hun tweede huis. Wat moeten ze met al die tafels en stoelen, bedden en kasten, servies, pannen, grasmaaiers, tuingereedschap e.d. We zijn uiteindelijk zeer blij met onze aankoop al zijn we wel een paar keer naar de déchetterie gereden met overbodige rotzooi. We hebben een echt familiehuis waar nu 16 bedden staan, fantastische buren en een heerlijke plek met een schitterend uitzicht. Het allerbelangrijkste om je te realiseren is, als wij terugkijken, dat je niet alleen een huis koopt, maar dat je er een hele groep nieuwe vrienden, buren, relaties bij krijgt. Dat maakt het tot een groot succes. Wij zijn inmiddels met pensioen en verblijven er zo’n beetje het halve jaar. We zijn ook erg aan de slag gegaan met ons Frans, want als je iets meer kunt zeggen dan bonjour, dan gaan de deuren open.
Tip 7: je kunt het makkelijk zelf afhandelen, maar geduld is een schone zaak.
Dan nog de afhandeling. Als je overeenstemming hebt met de verkopers, voor ons was dat zonder tussenkomst van een makelaar, moet je eerst een voorlopige koopakte opstellen. Die moet naar de notaris, die gaat passeren. De verkoper bepaalt wie dat wordt. Dan gaat het een paar maanden duren. Op de eerste plaats moet het huis allerlei keuringen ondergaan. Is er loodhoudende verf? Asbest? Zitten er termieten in de kap, zijn de elektrische leidingen netjes aangelegd, is het gebied vrij van aardbevingen? Wat is de staat van de sceptic tank? Is deze au norm of niet? Maak je niet druk. Geen enkele tank is ‘au norm’ (de norm wordt elke paar jaar aangepast met de nieuwste milieu-eisen). Dit levert een vuistdik pak papier op van waar jij op ELKE pagina je paraaf mag zetten. Je snapt er niks van, je hebt 1000 vragen. Niets van aantrekken, gewoon tekenen. Dan gaan er nogmaals een paar maanden overheen, want de notaris is bij wet verplicht om het pand en perceel aan te bieden bij de lokale boeren. Pas als die geen belangstelling hebben, is de weg vrij de overdracht. Dat kan op kantoor bij de notaris maar ook via een constructie in Nederland. Wij zijn er gewoon heen gereden met een aanhanger met onze spullen. Na ondertekening is het pand van jullie.
Voor je de officiële papieren in huis hebt, duurt makkelijk nog een keer enkele maanden, want alles moet nog worden ingeschreven bij het kadaster. De notaris kost een smak geld, voor ons was dat €13.000 want hij int tevens ook belasting (zoiets wat wij overdrachtsbelasting noemen). Dan heb je ook een Franse bankrekening nodig. Dat vereist nogal wat geduld en papierwerk. De Fransen zijn zeer bureaucratisch. Overal zijn formulieren en stempels voor nodig. Wij vonden BNPParibas met een juffrouw die ons online hielp. Mijn vrouw vroeg op enig moment of ik een relatie met haar begonnen was, zo vaak had ik ze aan de lijn. (Maar pas op: ze proberen je daar ook zoiets als verzekeringen en creditkaarten te verkopen.) Voor je gaat passeren heb je wel een huisverzekering nodig. Er zijn bedrijfjes genoeg die dat voor weinig geld doen. Wij namen de verzekering van de oude eigenaren gewoon over. Via hun bureau. Alleen de naam veranderen, klaar.
Er zijn ook mensen die je hun diensten aanbieden voor de aankoop van een huis in Frankrijk. Want dat is allemaal zo ingewikkeld… Trek je er niks van aan. Nergens voor nodig. Hou dat geld (paar duizend euro) maar op zak. Wat je ook direct nodig hebt zijn water, elektra en internet. Dat regel je met de lokale watermaatschappij (tip, neem die van de vorige eigenaars over), met de EDF, kan allemaal online, en via lokale aanbieders die precies weten welke router en welk abonnement je het best kunt nemen. Waar we pech mee hadden was met de belastingdienst. Iemand had daar ingetypt dat we uit PARAGUAY kwamen in plaats van PAYS-BAS ( komt in alfabet onder elkaar voor en ze had het verkeerde vakje aangevinkt). We ontvingen onze tax habitation en tax foncieres aan jaar later, maar wel met boete. En ga dat maar eens regelen met het Franse belastingkantoor. Hopeloos. Je krijgt ze niet aan de lijn, doorkiesmenu om gek van te worden, internet helpt niet en je hebt dan ook nog een Frans telefoonnummer nodig. 0031 kent ie niet. Moet 0033 zijn. Uiteindelijk opgelost via een AANGETEKEND schrijven.
Dit waren de 7 tips voor het kopen. Meer weten?
We hopen dat je het gastblog van Wim net zo interessant en leerzaam vond als wij. Als je meer wilt weten over het kopen van een huis in Frankrijk, of als je gewoon ervaringen wilt uitwisselen met mensen die deze spannende reis al hebben gemaakt, neem dan gerust contact met ons op. We zijn hier om je te helpen en je vragen te beantwoorden.
Klik hier om contact met ons op te nemen
Bedankt voor het lezen en tot snel!
